ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
سه روز، اعتصاب خود را به او اعلام می کنم؛ اعتصابی به معنای اعتراض در برابر بت های درون؛ اعتصابی به مفهوم مبارزه با جاذبه های پوشالی دنیا؛ اعتصابی به عمقِ ادراک و به ژرفنای تَعقّل. خدا، نام اعتصاب را، اعتکاف می گذارد، تا موافقت خویش را اعلام کرده باشد.
اعتکاف، ایام از دیگران بریدن و تمرین بندگى و روزنهای برای ورود به عالم بالا و مقدمهای برای ترک گناه است.
ماه رجب ، نیکوترین ماهها و متعلق به ذات باری تعالی می باشد و روزهای اعتکاف در این ماه را باید همچون درّی پربها درون این صدف غنیمت شمرد چرا که ؛ در این ماه، خوان نعمت و موهبت الهی آماده است تا درون قلبهای کسانی را که با دستان خالی به استقبال او میروند، سرشار از نور خدایی کند.
اعتکاف، زمانی است که از زندگی دنیوی خلاصی مییابی و فرصتی به دست میآوری برای اندیشه درباره خود و خدای خود.
اعتکاف، هم خود عبادت است و هم ترکیبی است از عبادتهای دیگر. ماندن در مسجد و میهمانی در خانه خدا، روزهدارى، قرآن و ذکر و دعا، نماز شب و شب زندهدارى، توبه و استغفار عباداتی است که پالایش دهنده روح انسان از پلیدیهاست. روز اول اعتکاف، سیزدهم رجب، ولادت امیرمؤمنان علی(ع) و روز پایان آن، وفات حضرت زینب(س)، وارث صلابت و شهامت و نماد صبر و شکیبایی است.
اعتکاف نوعی کنارهگیری از فضای اجتماعی متداول و برقراری ارتباط با خدا و حضور قلب است.
نکته محوری در مناسک الهی، پیوند این مناسک با ولی خدا و ولی جامعه است، در مناسکی چون شب قدر، اعیاد و ... یکی از اعمال دعای ندبه است که نشان میدهد توجه به ولی خدا بسیار مهم است و از نکات کلیدی مناسک الهی به شمار میرود.
باید اعتکاف را به شبکه معنویت خواهی تبدیل کنیم و حلقههای معنوی در اعتکاف تشکیل دهیم تا این حلقهها بعد از این مراسم معنوی همچنان ارتباط خود را حفظ کنند.
اعتکاف یکی از عبادات بسیار زیبا و سازنده میباشد، عملی که از پیامبران خدا به ویژه حضرت رسول(ص) و ائمه اطهار به ما به ارث رسیده است، آنها نیز به این سنت پایبند بوده و در زمانهای خاص آن را انجام میدادند.
اعتکاف نقش فوقالعاده سازندهای در زندگی فرد دارد، فرصتی به انسان میدهد تا به سوی خداوند متعال برگردد، با خدای خودش خلوت کرده و رابطه خود را با خدا یکبار دیگر مطالعه کرده و نقصها و ضعفهایش را پیدا کند. اعتکاف نقش تقوایی فراوان دارد و سبب میشود انسان حضور پروردگار را بیش از پیش احساس کند.
در اعتکاف انسان باید بتواند سه شبانهروز متوالی در مسجد جامع مستقر شده، از دیگران ببرد و در خانه خدا معتکف شود، روزها روزهدار باشد و شبانهروز به عبادت بپردازد و تمام لحظات را در حال عبادت باشد گرچه میخوابد، افطار میکند، سحری میخورد و ... اما تمامی این اعمال را قربه الی ا... انجام دهدو این تمرین اثر سازندهای بر وی خواهد داشت.
آثار فردی و اجتماعی و فواید اعتکاف
در بعد فردی، اعتکاف فرصت مناسبی را فراهم میآورد تا انسان به خودش و به حسابرسی خویش بپردازد، اشتباهاتش را ببیند و درواقع یک بازبینی نسبت به خود داشته باشد. وقتی تکتک انسانها ساخته شوند بالطبع جامعه نیز ساخته میشود.
در پاسخ برخی افراد که اشکال میگیرند من کارم را درست میکنم اما دیگران چطور؟! باید گفت: شما، کارت را درست میکنی و به گونهای که دیگران از شما یاد میگیرند و این بوی عطر معنوی شما جاهای دیگر را نیز پر میکند و اثر میگذارد، بالاخره وقتی هر فردی خود را این گونه ببیند ناخودآگاه جامعه نیز بهتر میشود. همانطور که وقتی یک نفر آلوده است ممکن است دیگران را آلوده و مبتلا کند در خوبی نیز همین طور است.
پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) و امام راحل (ره) نیز یک نفر بودند اما هر کدام در جامعه خود چه کردندو چه تحولی ایجاد کردند. این طور نیست که بگوییم با یک گل بهار نمیشود اتفاقا باید همین یک گلها نیز آنقدر سعی کنند خوبیها را از خود بروز دهند تا دیگران نیز با دیدن آنها خوب شوند.
بنابراین اعتکاف، آثار فردی فوقالعادهای دارد که این آثار در جامعه نیز بروز میکند، البته با توجه به این که اعتکاف در مسجد جامع است آثار جمعی آن نقدا در همان جمع معتکفان پیدا خواهد شد اما وقتی معتکفان از مسجد بیرون میآیند در جامعه نیز اثرگذار میباشند.
بیایید لحظهای که میخواهیم برای آغاز اعتکاف وارد مسجد شویم این عبارت نقل شده از ائمه را ذکر کنیم؛ رَبیِّ عَبْدُکَ بِبابِک؛ ای رب من بنده تو دم در توست و اجازه ورود میخواهد. با یک اجازه و اذنی وارد مسجد شویم و با شروع زیبایی اعتکاف را آغاز کنیم و در طول این سه روز نیز مرتب آنچه کردهایم و به کجا رسیدیم را بازبینی کنیم تا دست خالی برنگردیم. وقتی معتکف سه روز خود را پایبند خانه خدا میکند باید در انتهای اعتکاف، خدایی برگردد و حالت خدایی پیدا کنند، صفات زیبای خدا را در خود ببیند و در طول مدت عمرش آن را نگاه دارد.
سه روز، اعتصاب خود را به او اعلام می کنم؛ اعتصابی به معنای اعتراض در برابر بت های درون؛ اعتصابی به مفهوم مبارزه با جاذبه های پوشالی دنیا؛ اعتصابی به عمقِ ادراک و به ژرفنای تَعقّل. خدا، نام اعتصاب را، اعتکاف می گذارد، تا موافقت خویش را اعلام کرده باشد.
ایام البیض، سه روزی است که کارنامه زندگی من، به روشنایی و سفیدی دعوت می شود و خداوند، نگاه عفوآمیز خود را بر من منتشر می سازد.
این سه روز، فرصتی است خاص، برای آشتی با دوست. سه روز، اوج یگانگی من است با او؛ با او که از شوق علی وار شدن جهان، به تصَدّق حیدری اش، به تمام بشریت از در مهربانی و کرامت، سلام کرده است. چه بهانه مقدسی است این میلاد؛ بهانه ای برای تولد دوباره همه ما.
سه روز تا نهایت وقت است؛ سه روز تا ابدیت ؛ سه روز برای آخرین پرواز.
آسمان، مشتاقانه آغوش گشوده تا پرواز در بی نهایتمان را نفس بکشد.
پلک که می بندی، صدای بال فرشته ها را می شنوی. چقدر به خداوند نزدیکم؛ نزدیک تر از فرشته های مقرّب!
سه روز فرصت از خویشتن رها شدن ؛ سه روز فرصت بریدن از دو روزه دنیایی؛ سه روز برای پرهیزگاری. سه روز، در خویش می نگری و در خویش زندانی می مانی، تا نفس اماره در مسجد، پاک و طاهر شود و پیشانی ات، بوی سجده های امام چهارم را بگیرد.
مهربان تر از تو، سراغ ندارم.همه گناهانم را می بینی؛ اما هر بار، با مهربانی بیشتر از پیش، مرا به خود می خوانی؛ به خانه امن خویش می سپاری تا سه شبانه روز، عطر خداوندی ات را از جانم لبریز کند. به گلدسته های مسجد سپرده ای، بهترین آوازهای داوودی را اذان کنند و در گوش ما، حضور مهربانی ات را زمزمه کنند. من، سراپا تسلیم، به شوق زیارت عطر خداوندی ات، پیشانی خویش به سجده می سایم و با اشک، درِ رحمت بی پایان تو را می کوبم که: «الهی العفو، الهی...».
منابع :
خبرگزاری دانشجویان ایران
سایت تابناک
سایت حوزه